Alwin Lusing gooide een aantal jaren geleden al zijn mitsen en maren opzij, en zette de stap om te gaan doen waar hij energie van krijgt. Hij verruilde zijn carrière als beleids adviseur in duurzame inzetbaarheid voor een rol als docent in het basisonderwijs. Nu staat hij elke dag vol energie en positiviteit op.
Alwin: “In mijn studiekeuze twijfelde ik tussen P&O en Pabo. Ik koos voor de eerste, vooral omdat dit een bredere opleiding is. Vanuit daaruit ben ik met veel plezier een baan ingerold. In het begin was ik betrokken bij het directe proces, de menselijke kant. In de vijftien jaar daarna groeide ik door tot beleids adviseur, maar bewoog daardoor steeds verder bij het mensenwerk vandaan. Ik adviseerde management lagen over goede communicatie met hun medewerkers van achter mijn computer. Ik had eigenlijk geen zicht meer op de mensen zelf of op het resultaat van mijn werk. Uiteindelijk kreeg ik daar helemaal geen energie meer van. Laat staan voldoening.
”IK ONTDEK DAGELIJKS HOE FIJN HET IS OM TE DOEN WAAR IK ENERGIE VAN KRIJG. OM NIET TE BLIJVEN HANGEN IN ‘IK WEET WAT IK HEB EN IK WEET NIET WAT IK KRIJG’”
In diezelfde periode kwamen de personeels tekorten in het basisonderwijs volop onder de aandacht. En dat vlammetje voor het onderwijs was nooit echt gedoofd. De mogelijkheden voor zij-instroom werden zelfs aangepast om dit tekort deels op te lossen. Vanuit het besef dat ik nog zeker vijfentwintig actieve arbeidsjaren in het vooruitzicht had, voelde het als nu of nooit. Ik heb het daar toen heel uitgebreid met mijn partner over gehad en die zei me: “Als jij dat wilt, moet je het doen.” Dus ben ik gestart met een aantal meeloopdagen, daarna toelatingen, assessments en sinds september 2021 sta ik officieel voor de klas. En nu ik er sta, weet ik ook echt dat het de juiste keuze was. Dit hoort gewoon bij mij!
Het eerste waar ik dat aan merkte was het directe contact, de interactie met de kinderen. En daar krijg ik ook echt veel energie van, van die interactie. Dat heb ik eigenlijk wel heel lang gemist, ontdek ik nu. Daarnaast ontdek ik dagelijks hoe fijn het is om te doen waar ik energie van krijg. Om niet te blijven hangen in ‘ik weet wat ik heb en ik weet niet wat ik krijg’. Uiteindelijk is elke stap die je zet er één. En mocht je niet ineens de juiste stap zetten, zet je gewoon weer een andere, in dat opzicht heb je nooit echt iets te verliezen. Maar dan moet je het natuurlijk wel durven doen. Je kunt best wat mitsen en maren zien, maar je moet ook afwegen hoe belangrijk die zaken voor je zijn. Zo ben ik er bijvoorbeeld in salaris niet bepaald op vooruitgegaan, maar daartegenover staat dat ik ook meer vrije dagen heb en elke dag weer met veel plezier naar m’n werk ga. En dat levert me veel meer op. Ik sta veel energieker op. Ik voel veel meer bevlogenheid. Het voelt daarin als meer dan werk.
Vorig jaar heb ik aan groep 8 de hele dag een les gegeven over vitaliteit. Over slapen, voeding, keuzes maken, ontspanning, dat was ontzettend leuk. Een onderdeel daarvan was de pakjes-inspectie. Kinderen inspecteerden zelf hun pakjes drinken op de hoeveelheid suiker. Een aantal kwam de volgende dag op school met ander drinken. Het had ze dus echt aan het denken gezet. Zo’n mooi stapje in de bewustwording van die kinderen. Daar word je toch blij van! Zo levert het niet alleen mezelf veel moois op, maar heeft het ook een positief effect op anderen. Dát geeft mij zin!”
“Nu ik voor de klas sta, weet ik ook echt dat het de juiste keuze was. Dit hoort gewoon bij mij!”
