Doe jij dat wat je voelt dat bij je past? Heb jij volop energie wanneer je thuiskomt van je werk? Kost het je geen moeite om op te staan om dagelijks naar je werk te gaan? Wanneer je deze vragen zonder knipperen met ‘ja’ kunt beantwoorden, dan heb je het goed voor elkaar. Voor veel mensen is het antwoord op deze vragen wat minder snel gegeven.
Toch is dit voor iedereen bereikbaar. Wanneer jij weet wat jou zin geeft en wanneer je de keuze maakt om ervoor te gaan. In de rubriek ‘Wat geeft jou zin’ delen we inspirerende verhalen van mensen die de keuze hebben gemaakt en gevonden hebben waar ze naar zochten of wellicht gevonden hebben waar ze niet eens naar zochten.
Kimberly Alkemade (32) behoort tot de top van Nederlandse Paralympische atleten. De sport brengt haar veel. Het leerde haar om haar handicap volledig te accepteren en een voorbeeld te zijn voor anderen. Bovendien geeft ze zo betekenis aan een traumatisch busongeluk uit haar jeugd.
Van het ongeluk zelf weet de Brabantse niks meer. “Ik was pas acht. Ik werd wakker en begreep niet wat er was gebeurd. Zelfs toen de dokter me vertelde dat ik mijn been was verloren drong dat niet tot me door” vertelt ze. Ondanks het enorme verdriet om het verlies van haar moeder en een soms pijnlijke revalidatieperiode lukte het haar door de steun van haar familie haar leven weer op te pakken. “Ik wilde zo snel mogelijk weer alles doen. Het is niks voor mij om lang bij de pakken neer te zitten. Toen niet en nu nog steeds niet.”
Kimberly leerde leven zonder haar onderbeen. Maar dit was niet altijd makkelijk. “Schaamte was het niet maar ik verborg mijn been wel vaak. Ik wilde een prothese die zoveel mogelijk op een echt been leek want ik wilde erbij horen.” Na haar studie vond ze een baan in de zorg. Sporten deed ze ook in die jaren wel maar het was bijzaak. Ze had hierbij regelmatig pijn aan haar stomp.
”HET VERLIEZEN VAN MIJN MOEDER EN BEEN VORMDEN ME TOT DE PERSOON DIE IK NU BEN”
Dat veranderde toen ze op haar 27e prothesemaker Frank Jol ontmoette. Het moment dat ze een tweedehands blade aangemeten kreeg ging er een wereld voor haar open. Een wereld zonder pijn tijdens het sporten maar bovenal een waarbij ze haar prothese niet meer wilde verbergen. “Wanneer ik ging joggen zagen mensen mijn blade maar ook dat ik er iets positiefs mee deed. Ik switchte naar deze prothese. Deze lijkt niet op een been het is eerder kunst. Heel gaaf.”
Daarna ging het snel. Zonder die pijn kon ze volop bewegen. Ze bleek een groot talent te hebben voor zowel snowboarden als atletiek. Tijdens de NOC*NSF Talentendag werd ze ontdekt. Atletiekbondscoach Arno Mul overtuigde haar uiteindelijk voor het sprinten te gaan.
Eigenlijk gelooft Kimberly niet zo in het lot maar het kwam wél op een moment dat ze nadacht over haar leven. “Op mijn 26e volgde ik de icemantraining van Wim Hof in Polen. In bikini beklom ik in de vrieskou een berg. Het liet me nadenken: wat wil ik nou écht. Ik had een leuke baan in de zorg maar ik had óók een verhaal en ik wilde daar iets mee.”
Atletiek bleek een ideale manier om dit verhaal te vertellen. Na haar ontmoeting met Mul besloot ze in 2018 haar leven in het teken van de sport te zetten. Haar omgeving vond het best een risico. Wie begint er op haar 27e nog een topsportcarrière? Zelf twijfelde Kimberley niet want voor haar klopte alles: dít was wat ze moest doen met haar leven. “Ik ben juist blij dat ik pas later ben ontdekt. Het kwam op het moment dat ik daar klaar voor was en die omschakeling wilde maken.” Met Tsuru als sponsor ging ze ervoor.
Een jaar later liep Kimberly op het Wereldkampioenschap Para-atletiek in Dubai. Hier haalde ze zilver op de 200 meter en brons op de 100 meter sprint. In 2021 won ze een bronzen plak op de 200 meter bij de Paralympische spelen in Tokio.
De sport heeft me geleerd om mijn handicap volledig te accepteren en mezelf meer te laten zien.
Haar droom is om Paralympisch goud te winnen. Ook wil ze anderen in beweging zetten en bewust maken van het belang van gezondheid en sport. Een voorbeeld zijn; want een handicap hoeft je niet te beperken. “Mensen denken dat je een hoop niet meer kan. Maar dat is onzin. Júist door te sporten en je spieren te trainen hoeft het amper een beperking te zijn. Dat wil ik mensen laten zien.” Na haar topsportcarrière wil ze aan de slag als vitaloog binnen het bedrijfsleven. Dit om mensen bewuster te maken hoe een gezonde leefstijl ervoor zorgt dat je beter in je vel zit.
Het leven als topsporter heeft haar veranderd meer vrijheid gegeven. “Het voelt alsof wat er in het verleden gebeurd is meer betekenis heeft gekregen. Ik kan me niet voorstellen dat het verliezen van mijn moeder en been gebeurd is met een reden maar het vormde me wel en het maakt me tot de persoon die ik nu ben. De sport heeft me geleerd om mijn handicap volledig te accepteren en mezelf meer te laten zien.”
Kimberly Alkemade
De sport heeft me geleerd om mijn handicap volledig te accepteren en mezelf meer te laten zien.
