Doe jij dat wat voelt dat bij je past? Heb jij volop energie wanneer je thuiskomt van kantoor? Kost het je geen moeite om op te staan om dagelijks naar je werk te gaan? Wanneer je deze vragen zonder knipperen met ‘ja!’ kunt beantwoorden dan heb je het waanzinnig goed voor elkaar. Voor veel mensen is het antwoord op deze vragen wat minder snel gegeven.
Toch is dit voor iedereen bereikbaar. Wanneer jij weet wat jou zin geeft én wanneer je de keuze maakt om ervoor te gaan. In de rubriek ‘Wat geeft jou zin’ delen we inspirerende verhalen van mensen die de keuze hebben gemaakt en gevonden hebben waar ze naar zochten.
Gaiane Abrahamian helpt anderen
Ze coacht mensen om hun burn-out te boven te komen. Niet als psycholoog maar als ervaringsdeskundige. Ze startte haar praktijk Hart voor Burn-Out nadat ze weer stevig genoeg op haar benen stond om anderen op te kunnen vangen. En dat gaat haar goed af. Tijdens haar eigen burn-out in 2017 vond ze grotendeels op eigen kracht de weg terug. Waar die kracht vandaan komt? Dat verhaal start twintig jaar eerder in een roerig Armenië.
IK BEN GEVALLEN ÉN WEER OPGESTAAN; OM JOU OP TE VANGEN WANNEER JE VALT.
EEN ZELFGEKOZEN NIEUWE RICHTING
Gaiane: “Als tienermeisje van vijftien jaar vluchtte ik met mijn ouders eind 1997 naar Nederland. Met alle tegenzin die een onzekere puber in zich heeft. Ik was een stil en verlegen meisje en worstelde enorm met de vraag hoe ik hier in godsnaam een nieuw bestaan kon opbouwen. Er bestonden toen nog geen taalmaatjes en vluchteling gerelateerde adoptiegezinnen. We gingen van AZC naar AZC. Het enige dat ik gevoelsmatig kon doen, was de taal leren. Dat ging aardig. In AZC Harlingen hielp ik als tolk en werd ik voorgedragen om aan Kunstbende mee te doen met een zelfgeschreven verhaal. In het Nederlands! Ik durfde niet, maar deed het toch. En werd tweede.”
Uiteindelijk ging ik naar de HAVO in Nijmegen. Om mezelf te laten zien, hield ik spreekbeurten over Armenië. Het begrip wat ik daar mee sorteerde hielp me uit isolatie, zo kreeg ik mijn eerste Hollandse vrienden. Mijn ouders en ik kregen onze verblijfsvergunning. En toen kon ik studeren.
PIJN DIE LEIDDE TOT IETS MOOIS
Ik koos voor Management, Economie en Recht. Tegen het advies van mijn mentor in, zette ik door. Ik moest en zou het goed doen. Motivatie vond ik in de afwisseling van de opleiding en de verschillende werkvelden die deze opleiding me zou bieden. Emotioneel was het mijn walkman die me hielp, ik luisterde veel muziek. Maar m’n basis missen, dat verwerken en tegelijkertijd aan iets nieuws bouwen was zwaar. Uit eenzaamheid en nieuwsgierigheid zocht ik contact met Armeense jongeren hier. Zonder kennis en met veel steun, richtte ik de eerste jongerenstichting voor Armenen op in Nederland. Het werd een succes. De oude pijn leidde tot iets heel mooi nieuws.
EEN OORVERDOVENDE, MENTALE KLAP
Na mijn studie vond ik vrij snel een baan in het notariaat en daarna bij de overheid. Ik trouwde en werd moeder van twee kinderen. Ook dat bracht weer zorgen met zich mee. Alles bij elkaar de reden voor het ontwikkelen van fysieke chronische aandoeningen en uiteindelijk een oorverdovende, mentale klap: een zware burn-out met depressie en suïcidale gedachten.
GEVALLEN EN WEER OPGESTAAN
Met de wijsheid van verschillende therapieën, vond ik uiteindelijk zelf de laatste puzzelstukjes. En voelde me geroepen om daar iets mee te doen. Ik volgde opleidingen, zette mijn praktijk op, schreef een boek en deed onderzoek om de verborgen persoonlijke en maatschappelijke problematiek van een burn-out een stem te geven. Voor nog meer bewustwording, begrip en steun maakte ik er ook een documentairefilm over. En het opzetten van een stichting voor burn-out is mijn volgende droom.”
